Aşk Şiiri - Tutkun Durukan

Üstadım Cemal Safi’ye ithaf edilmiştir

Varlığım âşikar ezelden beri
Âşina olanı dile düşürdüm
İnsafım görsede yaktığım yeri
Yananın bağrına çile düşürdüm

Kûn ile lütfetti Hak kararını
Uğruma yarattı bütün varını
Zatıyla tecelli eden nurunu
Muhammed isimli kula düşürdüm

İnceltip, yücelttim; canlı cansızı
Kimine gam verdim kimine sızı
Bülbülün geçmedi goncaya nazı
Yaralı gönlünü güle düşürdüm

Yunus’um nefsini yerlere serdi
Makam-ı maksuda benimle erdi
Sırtına yükledim dağ gibi derdi
Aklın ermediği hale düşürdüm

Nihandır nâdana aşığın hali
Sivas’ta varmıdır başka emsali
Gece gündüz giden yolcu misali
Veysel’i ince bir yola düşürdüm

Tek Hece! peşinde gizli hafiye
Şehrazat uğruna onca kafiye
İlhamı ben verdim Cemal Safi’ye
Mührümü hünerli ele düşürdüm