Aşk Şiiri - Mustafa Turhan

Bu şiir aslında AŞKın sorgulamasıdır. • Aşk sevginin üst basamağıdır ve sevenin sevilende kendinden geçmesi, kendini yok etmesi veya kendini onda gizlemesidir. • Seven sevilende çözülüp dağıldığı için kendini toplamaya uğraş vermez aşkı oranında sabreder. • Sevilen sevenin bu derece vefalı ve sadık olduğunun hakikatini bir rehber veya mürşitçe fark ederse, önce sevgilisinden gıyabında bahsetmeye başlar. Onun adını diline dolar. • Sonra sevilen sevgilisinin diline dolanması ile sevgisinin sabit kaldığını hissettikçe o da tıpkı onun gibi ona düşkünleşir, aşkına karşılık verir. Uzak tanlık hazıra dönmüştür • Sevenle sevilen birbirlerinden içtenlikle, zaman ve zemin gözetmeksizin zikreder, anar ve hep birbirlerinden bahis ettikçe zevk alırlar ve mana alışverişi ile sevilen sevenin sırlarına ortak olmaya başlar. • Zaman geçtikçe sevilende tıpkı seven gibi kendini onda kaybederek tıpkı onun gibi onun hali ile halleşir yani sevenin ahlakı ile ahlaklaşır. • Artık ikilikten bahsetmek mümkün değildir. Bir beden gibidirler. Tevhidin kendisi olan birlik doğmuştur artık. O tevhitten artık manalar doğmaya başlar. Maddi bağlamda tıpkı aile dediğimiz mefhum gibi en az iki ismin birleşip tek isim olan aile (Mahalle, şehir, devlet ve dünya) çatısında yerleşik düzenini aldığı gibi. • Sonuç olarak; mana ile madde yani Allah ile kul ayrışmaz bütündür. Ama sevenin isteği doğrultusunda madde giden gelen değil de tam anlamı ile manaya dönüşmesi gerekecektir. • Seven artık; hakiki ve gerçek vuslat olan ve zevklerin doruğu, hazların zirvesi, tatların en şenliklisi, coşkunun en kıvancı olan ölümle şereflendirecektir sevdiğini. • Düşüncenin gerçeğe dönüşmesi dileği ile sevgiyle ve aşkla kalın.