Aşk-12-Yaklaş Şiiri - Mutlu Kahveci

Bir günüm, hazan sonu gelmiş gibi senle geçsin,
Gözlerinde kuytu ormanların sarı bozkırına aldanmışlığı,
Ellerinde pamuksu hayallerin girdaba sönmüş gökkuşağı olsun.
Sen söyleme, ben okuyayım gözlerindeki nazı,
Dağlar ardı anlamlardan, tatlı gülümsemenle kendine çeksin.
Yaklaş, sokul bedenimin kuytusuna, nefesini duyayım,
Sıcaklığı sinsin nefesime, ciğerlerimin hafızasına katayım,
Duyayım gözlerim kapalı sesini kulaklarımda,
Gülücüklerinin resmini, sahil kumlarına kazıyayım.
Yaklaş, adın dönüşsün dilimde, yağmur diye bileyim,
Düş damla damla dudaklarıma, çoraklıktan geçeyim,
Omuzlarından çiğ düşsün ellerimin soğuğuna,
Kimsesiz şehrin sabahlarında, kendimden geçeyim.
Yaklaş, adım adım yollarda, adımlarını arayayım,
Gecenin kuytusunda adım izine rastlayayım,
Yansın kıl kanatlarım ateşinin kıvılcımında,
Geceleri uzak karanlıklardan sana kaçayım,
Yaklaş, zemheride güneş olup dünyanı ısıtayım,
Kar yanığı vurmuş yüzlerde, yüzüne yansıyayım,
Dilenci çocukaların avuçlarına bıraktığın,
Kalbinden dökülen bir damla göz yaşı olayım.
Yaklaş, saçlarından gün batımına karışıp savrulayım,
Batan her günün sonunda, gözlerine düşen ilk yıldız olayım,
Dut yaprağından çatılar, kiprit çöplerinden evler yapayım,
Rüyalarında gördüğün mutluluk sanrılarını, gerçeğine taşıyayım.
Yaklaş, teninden dökülsün arzu incileri gözlerinden yürüdüğün yollara,
Ben peşinde arsız hayranın, yollarından incilerini toplayayım,
Yaklaş, kalma uzaklarda, karanlık kapılarını, yıldızlarıma açayım…
Dağıt saçlarını hazan sonlarıma, gün batımları dolsun dünyama…