Aşk 1 Şiiri - Yusuf Kenan Can

Yağmurlu bir havada yürümek umarsızca.
Arşınlamak yorgun kaldırımları,
Karanlık sokaklarda kaybolmak,
Karanlığa karışmak
Ve düşünmek beyni çatlatırcasına
Bir şiir yazmak, bir söz söylemek,
Aslında hep susmak, hiç konuşmamak.
Anlatılacak ne varsa gözle anlatmak,
Terleyivermek soğuk havalarda,
Titremek görünce onu,
Bir başka anlam katmak martıların çığlığına
Dalgaların karaya vuruşuna,
Sakin havalardan nem kapıp
Tek bir sese odaklanmak,
Tüm sesleri bir ses saymak,
Kalabalıklar arasında yalnız koymak kendini,
Kimse yokken bir yanında,
Kimsesiz olmadığını hissetmek,
Vurgun yemek mahir dalgıçlar misali,
Ateş olmak, yanmak, bir yanıyla yakmak.
Su olup akmak dağları taşları delerek,
Yeri gelince başını taştan taşa vurarak.
Çok sayıp kendini bir olmaya gitmek.
Devretmek kendi etrafında,
kendini sevmek bir bakıma
Yanana, yanmak için, yokluk için değil,
Var olmak için atmak kendini,
Mumdan gemiler yürütmek, ateş denizinde
Kalp ülkesini aramak kalbin içinde
Kandırılmak değilse de kanmak bile bile,
Av olmak seve seve,
Küllenmeyen, yandıkça tazelenen kor olmak,
Aşk...
Bilinenlerin içindeki bilinmeyen olmak..