GÖLGE
Göğün yağmur
Yerin hızır vakti
Katım mayıs
Temmuzun yavan ıssızlığındayız
Tam yaz ortası
Dünyayı ıslak avucumun içinde, ısmarlama hayatın pençelerine meydan okurcasına döndüren bu yağmurlar, aklımı alır götürür nazar boncuğu vasfıyla ebem kuşağına bezerler...
Gün paklanirken nurunda güneşin
Dağ uyanır gök uyanır
Nur; simana yansır ilkin
Huzmeler süzülür zülfün tellerinden
Gölge gölge düşer gönlüme
Kuş gerdanı kadar pak! perçemin...
Kasimlar bizim vedalarimiz
Yaslarimizi yad eder
Hazin tebessümlerimizi
Yağmurlarımiza yaslariz
Yaşlarimiz taşmaz gözlerimizden
Bulutlardan taşanla boşalır içimiz
Akdeniz’e kaykılmış Toroslar
Bize de Akdeniz’den hatıralar sunar
Mayıs ziyafetinin eşsiz ziyafeti
Sessiz sesiz sallanan maki…
Üstümüzde uçsuz bucaksız gök mavi
Güneş terk-i diyar ederken
Gül'ün başı düşer gövdesine,
gölgesi gölün üzerine,
ölüm kuşun kanatlarında döne döne
Veda eder göğe...
Issız sokaklara sinmiş birikintilerini
Ilık ılık doldurur; fısıldayarak
Sevmenin ezgisini.
Her düşüşünde özünden kopanların bağrına
Özleşir özüm,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!