Aşiyana Veda Şiiri - Ali Sungur Özkan

Güneş böyle doğmamalıydı gecelerin ardından
Deniz durmalıydı yerinde hiç kıpırdamadan
Acılarıma ortak olacak bir sığınak ararım şimdi
Nereye gitsem sana ait gölgeler çıkar karşıma

Aşiyanda bülbüller öterde durmadan
Ben kendimi tanıyamam, yabancı gelir bana buralar
Güneş seni sorar bana, bülbüller bir garip
İzlerin hala duruyor, bak mazi denen bu menfezde

Garip seni bulmak her gittiğim yerde
Seni sormak her ayak bastığım yerde
Sonra kaybetmek seni bülbüllerin öttüğü o yerde
Iztırap içine gömülmek, beklemek sessizce

Bilmiyorum hissediyor musun sende bu garipliği
Duyuyor musun hasrete attığım çığlıklarımı
Zannetmiyorum ya bana ait kapılar araladığını
Bir varsayım sadece, ümitsizliğe giden bu yolda

Gitmek istiyorum bu bülbül yuvasından
Duymak istemiyorum ötüşlerini bülbüllerin
Hatıra kalsın bu acılar hasretliğime
Sana olan aşkım erisin kalbim yerine bu yerlerde...