Aşiyan'da Sabah Şiiri - Muzaffer Arslan 2

AŞİYAN’DA SABAH

Yıllarca dolaştım yeryüzünde çaresiz
Bana Tanrıdan bir müjde getirsin istedim sözlerin
Her sabah Aşiyan’da gözlerimi açınca uykudan
Gördüğüm sen olasın diye bekledim.
Anladım ki boş hayallere bel bağlamışım.
Dolaştığım vadilerde senden bir iz bulamadım.
Bir vakit gül bahçesinde sandım kendimi
Topladığım güller elimde kurudu bir bir…
Kokusu sen olasın istedim.
Bir kez olsun kokmadılar.
Şiir firar etti gönlümden
Tanrı Dağlarının yamaçlarında yolunu kaybetti duygularım.
Taklamakan Çölünde dudaklar kurudu, toprak çatladı.
Gönlüm çorak bir toprak oldu.
Bülbül boynunu eğdi hüzünlü
Gül susuzluktan kuruyup gitti.
Gönül bahçem tarumar edildi.
Kadınlar elmas gibi değerli yine
Ama bir o kadar da soğuk, hissiz ve ölü
Erkekler bir kaya parçası kadar sert, mağrur ve biraz da kaba
Ne kadından söz etmek mümkün ne de erkekten.
Mesela yüzü asıksa bir kadının
Gülmeyi hepten unutmuşsa gözleri
Bil ki o kadın baldıran zehri içmiştir.
Verem etmiştir hayatı hem kendine hem erkeğine
Kafa darmadağınıksa bir erkeğin
Ve gözleri uzun uzun bakıyorsa yere
İşte o adam bil ki yaşayan bir ölüdür.