AŞİYAN’DA BEN YİNE YALNIZ
Dışarıda ekim yağmuru
Aşiyan da ben yine yalnız…
Otuz iki sene önce yemiştim aynı yağmuru
Babam balkondan, koş derken, ıslanmıştım apansız.
Şimdi ne babam var ne anam, ne beden de o gençlik,
Nede ben aynı evdeyim… O ev şimdi yılan, akrep yuvası…
Gurbet sürgünü bitti çok şükür. Elimde kalan koca bir hiçlik
Ah be Dedeoğlu Aşiyan, deniz oluyor, sağanakta burası.
Ne varsa harcadım hala, yarımsın, noksansın, ey Aşiyan
Oysa ki Yılgın Yağmur neleri feda etti senin için.
Dedeoğlu Aşiyan, 08.10.17 – 12.29 Y.Y.
Kayıt Tarihi : 7.11.2017 19:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne varsa harcadım hala, yarımsın, noksansın, ey Aşiyan Oysa ki Yılgın Yağmur neleri feda etti senin için. Dedeoğlu Aşiyan, 08.10.17 – 12.29 Y.Y.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!