Gönlümde bir İstanbul yatıyor gece gündüz,
Kuruluyor keyfince kalbimin otağına.
Ne vakit düşüversem o aşkın sadağına;
Çekiyor bir ok gibi İstanbul beni dümdüz...
Yokluğunun adıdır bana her kaldırımın,
Ağlarım hiç durmadan gün gün her sokağında.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta