Âşiyân Şiiri - Abdulkâdir Çakıl

Gönlümde bir İstanbul yatıyor gece gündüz,
Kuruluyor keyfince kalbimin otağına.
Ne vakit düşüversem o aşkın sadağına;
Çekiyor bir ok gibi İstanbul beni dümdüz...

Yokluğunun adıdır bana her kaldırımın,
Ağlarım hiç durmadan gün gün her sokağında.
Tutsaklığa razıyken o çilekeş ağında,
Âh'ımın saf tadıdır bana her kaldırımın...

Bir bana ırak kalır şu İstanbul dediğin,
Ancak bende saklıdır o şehrin her hayali
Kalmamışken ruhumun bu hasrete mecali
Rıhtımında vuslatın... Bir ömür beklediğin...

Elbet serden geçerek girdim rüyâlarına
Yanabilmek için ben sana geldim evvelden.
Sevdâsına eş olan bir alev gibi elden;
Tutabilmek için râm oldum hülyâlarına...

Yüreğim bir kuş olup uçar her ân yanına
Tenimin kafesinden nâğmelenir bu nevâ
Bir avuç toprak bile beni görmezken revâ;
Derim: Beni çok görme sakın âşiyanına...

Bir REVÂ Şâiri