Aşısız Akrep Şiiri - Harun Tolga Peker

Dün gece on ikiye çeyrek kala,
Saçları ilgisizlik hastalığından dökülmüş
Bir hayalin gölgesinde gördüm adını,
Üşümemesi için dudaklarımla örttüm üstünü..
Hissettin mi?
Tam olarak dün geceydi,
On ikiye çeyrek kala..

Ellerin vardı,
Gülüşlerim de,
Hüzünlerim de..
Ellerin, bir umudun köprüden önce ki
Son çıkış kapısıydı,
Tutamadım,tutulamadım,
Gökyüzü de tutmamıştı
Ellerini güneşin;
Onu
Ayın göğüs kafesine yerleştirirken..

Gözlerin vardı,
Gözlerin, su ile karıştırılınca zarif bir rakı renginde
Denize hasret kalmış
Bilmem kaç rakımlı bir şehir gibi,
Kimsesiz çocukların annesi,
Karanlığın ışığı,
Bir küfrün şiddetiydi gözlerin,
Bir adamın yalnızlık sebebi..

Bacakların vardı,
Depreme dayaklı sütunlardan oluşan,
Attığın adımlar ki, bastığın kaldırım taşlarını
Çocuklarından ayırıp
Gözü yaşlı bırakır bir ayakkabının tabanını..

Terk edişlerin vardı,
Terk edişin, devrimdir elhamdülillah,
Devirmektir bir ülkeyi
Bir adamın üzerine..
Senden gelen herşey mübahtır
Sevaptır
Haktır..
Çok şükür ki gidişlerin ben de hala..
Yatağıma bıraktığın kokun,
Dudağıma kondurduğun mübarek öpücük,
Beraber yaptığımız son kahvaltı,
İlk merhaba,
Son sevişme..
Hepsi ruhumda zimmetli...

Unutmadan;
Birde ben vardım,
Tam olarak dün gece,
On ikiye çeyrek kalaydı..

Seni çok özledim, özür dilerim...