Asırlık Bir Kazıydın Yüreğimde

ılık rüzgarlara dairdi senin adın
mayhoş derinliklerin, kalbur üstü sahibiydin
edebi kanatlarından yapma uçaktı
icat ettiğim seninle
ebedi karanlığa dönüştü sensizliğim

heykelini dikecek değilim
yüreğimin ortasına
yıkılır bir gün heykeller
resmini çizecek değilim
gün gelir de silinir resimler

ezberimin bozulduğu çağlarda
ateş yakmayı öğrendim
alevi kör, alevi duman
yedi volkanın ateşine eş bir lav
kükürt ile oksijinen kavgası bu
boğulmakla nefes almak gibi

ya çık yolumun tam ortasına
ya çık yolumun önünden
sağdaki büfeden bir sakız almalıyım sana
ya da yol ötesindeki duraktan sessizce
kovmalıyım bedenimi.

haydi, git usulca
ve dönme bir daha..
gelişin kadar
gidişin de gürültü kopartsın
yüreğimin ortasında.

asırlık bir kazıydın yüreğimde
hiç bir arkeloğun bulamadığı...