Asırlık Bir Çocuğum Şiiri - Nedim Özügüzel

Uçurtmasını yitirmiş hırçın bir çocuk gibi
Koşuyorum cellattan habersizce yalın ayak dar ağaçlarına
Ve bir asırlık gözyaşlarımı biriktirmişçesine
Haykırıyorum
Gözyaşlarında boğulmuş bir çocuk gibi
Çığlık çığlığa
Dersim'e
Zîlan'a
Ağrı'ya öfkeyle yalın ayak koşuyorum
Uçurtmasını yitirmiş hırçın bir çocuk gibi

Ve ben asırlara sığmayan dev bir çınar gibi
Seyit Rıza oluyorum dar ağaçlarında
Bazen de hançerlenmiş hamile bir annenin karnında
Umudumu yitiriyorum daha doğmadan
Dar ağaçlarına çıkmadan can veriyorum Zîlan'da

Ben öfkeyle büyümüş asırlık bir çocuğum
Ninnilerle avutulmuş tarihin takvimsiz sayfasıyım
Ve ben bazen de genç bir kadın oluyorum Irak'ta
Dilimde cellada inat haykırdığım bir marş ile
Leyla Qasım gibi boğazlıyorum
Öfkeyle dar ağacını boğarcasına
Celladı oluyorum o dem celladın

Bazen de on sekiz yaşında genç bir kadın oluyorum
Zoe Tanya gibi
Koşar adım çıkıyorum namusluca dar ağacına
Dilimde bir asırlık öfkenin haykırışı
Boğazımda çocuğu aldatmış bir uçurtmanın ipliği
Ve kin ile nefret ile
Tükürüyorum celladın o merhametsiz suratına

Ve ben ne zaman maziye dalsam
Hırçın bir çocuk gibi
Her yanımdan öfkeyle doğmuş
Asırlık bir isyan büyüyor en çocuksu yerimden
Uçurtmam dar ağaçlarına takıldı
Gözyaşlarıma boğuluyorum
Cellatların kahkahaları yükselince
Öfkeyle büyüyorum dar ağaçlarına sığmamak için
Yakışmaz bir uçurtmaya dar ağacında asılmak

Umutlanmak bir çocuğun yüreğinden masumca
Ve düşlemek tebessümle uçurtmaları semalarda
Ve cellatların dar ağaçlarına asıldığı vakit
Koşun çocuklar koşun yalın ayak tebessümle
Uçurtmalara kavuşmanın sevinciyle, heyecanıyla
Dar ağaçlarından uzaklara kır çiçeklerini toplamaya
Koşun.