Aşırıcı hüzün
Hayat dediğin kalabalık olacak arkadaş, giren çıkan, oturan kalkan
Bok var yalnızlık da, hem daha yapılacak çok şey var
Neymiş öyle hüzün modelili insan, ağlasam ölecekmişim sanki
Ya ötekileri, oturduklarında iz bırakanlar koltukda yada sandalyede
Bak şiirde kalabalık, aynı gözleriniz gibi, otobüslerde kalabalı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta