Bu bendeki hiçbir kalıba sığmayan aşırı duygusallık
Seven yüreklerin atışına
Bir köpeciğin hüzünlü bakışına
Hazırım her an volkan gibi patlayıp ağlamaya
Tutkunluğum şiire hastalık alameti
Yazarım, okurum duygulanırım gözlerim dolar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Galiba biz buna insan olmak diyoruz. Düşünen, dinleyen anlayan, duygulanan.
Yani adam. Hatta adam gibi adam diyoruz...
Ağlamak da gülmek kadar, öfkelenmekte sükunet kadar insanî olan bir şeydir zira. Bana göre insanı olmayan tek edim ise riyakârlıktır.
Yalan ve Riyadan Allah hepimizi emin eylesin. ..
Sizi ve eserinizi içtenlikle kutlarım Sayın Dinmez ER.
Saygılar sunuyorum.
Sağda sükut, solda hayal,
Tam ortadan geçer kırık arzular,
Birleşir kavşak noktasında
Sükut-u hayal...
der gibiydi şiir. Kutlarım Dinmez bey... Nicelerine...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta