Asira Şiiri - Muhammet Hüseyin Mert

bak ve gör düşün ve unut küllerin karışsın barutuna öfkenin solarken at kendini kör kuyunun sonunda açılan rıhtıma süzül usulca galerideki herkezin önünden bakıp geçtiği resmin ardındaki cennete ayin hala sürüyor tapınakta babası insan olan hayvan tatmin etmeye çalışıyor başkentte uyuyan putları şehirlerimiz ele geçirilmiş durumda burnundan soluyor tutsak mutlu olmaktan başka seçeneği yok amaç tek bir çaremiz kaldı ganj'ın kıyısında kalamayız cennetimiz istila edildi ve zindanımız olarak bize geri verildi güneşin çocukları mutlu bunu tanrının bir nimeti olarak kabul ettiler silahlarını gecenin altınta gıri dumanla toprağa gömdüler ve kendilerine bir yer ayırdılar taki gidicek başka bir yer kalmayana dek bakış donuyor vücudum toprağa basıyorum sarsılıyor mağma tüm elektrik yayılıyor enerji sarıyor tüm atmosferi hareket ediyor atomlar şekil değiştiriyor evren zamandan bağımsız farketmiyoruz bir parçası çiftleşiyor iki bulutun toprağa karışıyor yağmur savaşan düşman iki askerin toprağa karıştığı gibi sorunsuz mutlu bir çocukluk geçirdi asira rüzgar hafif bir esintiyle döndündü zamanın çarklarını baktı gördü okudu düşündü savaştı sevişti karanlığında gölgeleriyle savaştı ciğerleri patlayana dek yüzdü okyanusun derinlerinde yunuslarla konuştu balinalarla şarkı söyledi daha önce hiçbir insanın gitmediği kadar derine gitti ve kendinden önceki zigaron'lar la konuştu tek bir kelime dediler! ! ! ANLA! ! ! baktı güldü filozof bin yıl önceden şöyle dedi bu iş çözülecek yıldızlar bizi izliyor bir milyon yıl sonra gelicekler ve bizi kurtarıcaklar yarattığımız bu çöplükten artık onları beklemeliyiz ve hiçbir şey yapmamalıyız daha fazla zarar vermemek için sevgili dünyamıza ve kendimize ayıp etmeyelim birbirimizi öldürerek söylemişti tüm insanlık toplu intahar peşinde ötenazi hakkımızı şimdi kullanmayalım hepimiz bunu gerçekten isteyene dek