Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ismail bey gönül sevdiğine küsüyor...sevilen belki şeklen terk ediliyor ama yürek hep istiyor.....çok güzeldi tebrikler..selamlarımla
Tutkulu sevdanın coşkulu şiiri için kutluyorum.Şükrü Topallar
işte bir sevda şiiri. yoğunluğu üzerinde değerli bir çalışma. tebrikler ismail bey.selam ve dua ile.
Sana sevgimi ben, yürekten derken
Seni görmek için, her sabah erken
Adına yazılmış,TÜRKÜ dinlerken
Bu aşka bir şiir,yazıp giderim.
Gitmeyin ama hep yazın bence.Kaleminiz daim olsun.Saygılarla.
Gönlüme açtığın,yaram kanıyor
Kerbela misali,şuram yanıyor
Görenler hep beni, mecnun sanıyor
Kıp kızgın çöllere,basıp giderim
Bu aşkta murada,eremez isem
Gülümden ayrıyken,gülemez isem
Sevgime canımı, veremez isem
Bu aşkı sehpada,asıp giderim.
Bu aşkı sehpada,asıp giderim.
Her yönüyle çok anlamlıydı eseriniz.En yüksek puanımla kutluyorum.
Yürekten kutluyorum üstadım.
Saygı ve selamlarımla.
İsmail abim yüreğine sağlık, harika bir şiir okudum..Anlatımı ile müthiş bir eserdi..Yazan yüreği kutlarım...Müsadenizle gönül çağlayanınıza bir yağmur damlası da benden olsun..Kabul buyurmanız dileğiyle..
Saygılar...
Küstüm sana, Hak' ka yemin versemde
Barışamam muradıma ersem de
İster aptal, ister isen, sersem de
Tek kelime etmem, susup giderim....Aşık Doğani / Doğan Yıldız...
Sevgiye dem vurup sehpaya astım
Gönül hicranlarda kadere küstüm
Çıkmıyor avazım sesimi kestim
Bulanık su gibi akar gierim.
Değerli dostum. Yüreğine kalimine sağlık. şiirlerin harika okurken haz duyuyorum.
Acizane bir dörtlük te benden olsun istedim. Selam ve Muhabbetlerimle.
Gönlüme açtığın,yaram kanıyor
Kerbela misali,şuram yanıyor
Görenler hep beni, mecnun sanıyor
Kıp kızgın çöllere,basıp giderim
Bu aşkta murada,eremez isem
Gülümden ayrıyken,gülemez isem
Sevgime canımı, veremez isem
Bu aşkı sehpada,asıp giderim.
Bu aşkı sehpada,asıp giderim.
Mana ve anlatım bakımından mükemmel bir şiir okudum usta kaleminizden.En yüksek puanımla kutluyorum.
Abi böle düşünüyorsun ya biraz zor gidersin be delice seven ğidebilir mi hiç
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta