diline doladığın o güz nerede şimdi
nerede ıslandığın yağmurları
bakılmaz bulutlarıyla öpmüştü yüzünden
akarsularını aldattığın
gülünç öyküler birikitriyordun
ölümlü olduğunu hatırlatan
öyle bir ıslansam ki diyordun
kırlangıçlara bakıp
başka bir şey demiyordun
ellerinden tuttuğun
o baştacı yalnızlığın nerede şimdi
nerede kömür karası anlatılardaki çocukluğun
kimsesiz evlerinde yatarken
nereye astınki yorgunluğunu
kurutamıyor hiç bir güneş
nerede o bir çift göz, yanlışlığına savrulduğun....
(dalgaların vardı değil mi, yakamozların
üzerine kapanlar kurduğun...)
Kayıt Tarihi : 16.8.2011 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)