Karanlık çökmeden herşeyi zihnime kazıdım,
Âşina olduğum herşeyi sesler böldü,
İçimden çığlıklar attım,
İçimde büyüttüğüm çocuklar öldü..
Ve sonrasına hızlı adımlarla taşındım,
Yerimde saydım izlerim sömürüldü,
Şafak güneş hışmından saklı,
Ufkum hüznümle karanlık..
Kayıt Tarihi : 22.8.2021 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!