Aşinam'a Şiiri - Müjgan Kızıleniş

seni seyrettim...

çocukluğunu seyrettim tertemiz sularda.

gençliğini gördüm,

yetişkinliğini.

doğrularını,çabalarını...

korkularını,erişemediklerini.

ne kadar temizdin,

ne kadar pazarlıksız,

ne kadar al gülüm ver gülümsüzdün.

ve ne kadar

ateşin düştüğü her yürekte yanandın.

kendi halimdeyim dedin;

değildin...

benim de hallerimdin...

sevdim...

ah be gülüm,

bilir misin neden özlerim seni

neden bunca tutkunluğum,

ve neden hep acır canım olmayışına.

incinmiş yanlarımız vardı

yaralarımız vardı.

gün geldi korktuk gölgemizden

hep dönüp arkamıza bakmak istedik.

görmüyor musun

artık gözümüz kapalı

kucaklayamıyoruz kimseleri.

biz üç maymunu tanımadık.

kapamadık kapılarımızı kimselere

herkes savrulup gitmişti oysa

zamane fırtınalarında,

biz ayak diremiştik.

yalnızlıklarımızı dinledik,

korkularımıza cesaret verdik.

acılarımızla pişmeyi öğrendik

sevgiyi tek bildik,

hiç usanmadık sevmekten

tutulduk,tutunduk sevdiklerimize.

kelimelere sığdırmadık sevginin anlamını

koşul koymadık,sadece sevdik.

anlıyor musun...

bundan öteleri bu yüzden yabancıydı bize.