Kendime benzetmiştim çoğu zaman
Demir atmış bir gemiyi denizde
Ak, ak martılara sorarım
Ağlamak sizin neyinize.
Ve susarım sonra
Ki koskoca Marmara gibi sessiz
Gider gecenin kör karanlığına
Gemiler bu limandan kimsesiz.
Dur derim, Kaptan amca beni de al
Heyhat, anlarım ki gecede beni görmeyecek
Şimdi daha iyi anlıyorum martıların neden ağladığını
Demek ki bu limana artık yüreği umut dolu
Aşina yolcular dönmeyecek.
Kayıt Tarihi : 29.11.2008 19:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!