Asın Beni Şiiri - Kevser Kılınç

Asın beni, öldürün
Şehrin 7 kapısında
Üçer gün aralıklarla
İbret-i ala, âlem-i şüheda
Diye asın

Öldürün beni
Ki kemiklerimi kuzgunlara
Etlerimi sırtlanlara verin
Koymayın toprağa ve asla
Dolaşmasın kurtlar vücudumda
Toprak beni alamadığından
Çatlasın
Diye asın

Bir tacir görüp de ölümümü
Anlatsın diye füsunlu öykümü
Sonra bir şairin bir mısrasın da
Tek kelime olayım
Diye asın

Öyle bir öldürün ki beni
Hem de atıp susuz kuyulara
Yusuf’u ağlatan o kuyulara
Azap çeksinler
Diye asın
Vurun başımı
Sonra çöllere vahalara
Mecnunu Mecnun eden
O sahralara
Kemiklerim karışsın diye kumlara
Öldürüp bir çöle atın.

Sonra deyin ki
Ne de fakir biçare
Üstünde üç beş sikke
Alnında yoksul sözcüklerden
Azametli bir hutbe
Ve ne gelir elden
Ölümü dilinden
Deyip asın…