Asımın bağrı Şiiri - Orhan Hatıl

ağlarım
şerbetini içtim bu benlik dolu oruçsuz gönlümün
korkularım büyür
çıplaktır ağaçlar
sevgili kokusunda ölüme meylerim
osmançayırının yalan tarlası hayalinde
bayırlarını inerken deniz kokusu yayıldı bu sokağa
önce çocuklar kayboldu
çocuklar bulutlarla gitti

samanyolu güneşi takip etti bizi
masmavi ellerimizi
heycanımızı
ulaşamadığımızı
öpemediğimiz sevdiğimiz insanlarla

o yıkıntı karabaşlı evinde
tahta kuruları çoşardı
bastonları erirdi Devreğin
Devrek demek Asımın bağrı demek
o da toprağını buldu
yaşamak bela oldu
tutarsız gözlerime