Asimile Olmuş Milletimin İnsanı

Uğruna seve seve öldüğüm milletimin insanı olmuş asimile
Namusumu teslim ettiklerim bile kalmış şeytandan hamile
Olur olmaz her yerde anlatırım sıkıntılarımı
Ama bir başıma kalırım her daim zerzenişlerim olur nafile

Bu kadar asimile olmamız çok gidiyor ağrıma
Yetişme tarzımdan dolayı dostlarımı basarım bağrıma
Alışkın olmadığım hal ve hareketleri her gördüğümde
Çok dokunur şeref namus haysiyet ve arıma

Komşusu aç iken tok yatmazdı benim milletimin insanı
Dünyaya örnek olurdu insanlarımızdan hasların hası
Güvenin en alasını her bakımdan telkin ederdi
Övüle övüle anlatılmakla bitirelemeyen milletimin şeref ve şanı

Ahde vefasızlık had safhada saygıları bürümüş yapaylık
Dostluklar arkadaşlıklar olmuş gündelik aylık
İşin kolayına kaçmadan sevenlerin yürekleri sıkıntıda
Bir hiç uğruna yaşanıyor yıllarca küskünlük ve ayrılık

Anneler emzirmezlerdi çocuklarını abdestsiz
Büyüğümüz küçüğümüz çıkmazdı mekanlarından besmelesiz
Mezarlıkların önünden her gidip gelindiğinde ise
Kendini bilenler geçmezdi asla ve asla duasız fatihasız
08/Eylül/2009