gülen bir yüze beşinci kattan düşen metelik gibisin
yalnızlık
...........
...............
gözyaşına sıkılan fişek gibiyken aydınlık
karanlığı giyen adamlar tanıdım
üzerinde siyahı
ağlaması tadımlık
gururu kemiklik yapmış
uçurumdan bakıyor çocuk
atlasa büyümezdi
atlamasa yürüyemez
kahkahanın başına geçen güneş gibiyken kalabalık
kalabalığın başında palabıyık
çok sesliliğin duyulmayanını dinledim
sanki tek atımlık
şarkıyı tersinden okur gibi kavramış
amuda kalkarken dudaklarına bulaşan böğürtlen
düşse bin hayaldi aşk
düşmese bir milyon seyyar
çocukta olsa kız, etrafının vukuatı kabarık
yanlış nerde dese biri harbi harbi
çöker üstüne çapul ahengin cümle kurgusunda ki pişmanlık
bu neyin çabası, niye göz ucunda suçlu halayık
önüne bak önüne insanlık
karışma tek kişilik pişti keyfime
boşuna değil bu mendebur yalnızlık
Kayıt Tarihi : 5.8.2007 00:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yol sordum .......''geriye bak dedi'' arkama döndüm .........''o geri değil'' birader ben yobaz mıyım ileri bakarım hep korkarım günahtan
'Şen olasın insanlık!'
SAYGILARIMLA
'hep mavi mi boyanır gökyüzü
ağaçlar yeşilmidir
yollar topraklı mı'
sizden esinti ile.
teşekkürler güçlü kalem.
Ama yalnızlık öyle bir kitap ki, her kim tarafından yazılırsa yazılsın,her yazılışında baştan başa yeniden muhteva kazanıyor..
Yalnızlık mendebur bile olsa boşuna olmuyor..
TÜM YORUMLAR (6)