Asım Burul Şiirleri - Şair Asım Burul

Anadan Er Doğmuş,gördüm bir yiğit,
Kim dediler Asım Türkoğlu dedim.
Baba gibi bize veriyor öğüt,
Kim dediler Asım Türkoğlu dedim.

Büyüklerin asla önünden geçmez,

Yine yağmur yağdı akıttı selleri,
Çok acı dır yazdırır cezaevleri.
Ben gelmeden koklamayın gülleri,
Sevdiğim bayramın mübarek olsun.

Cezaevinin suyundan olmuyor ayran,

Biz güzelim…
Annemiz doğururken bizi ebeye bir havlu,
Bir de sabun vermişler.
Biz doğduğumuzda ağlamamışız.
Biz AŞKALE de,
Şimdi viran olan bir evde doğmuşuz.

FELAHİYE CEZAEVİ 1, KOĞUŞA 4./4./1995 saat 06/37

Cezaevinin kenarı, tel örgüdür geçilmez,
Suları kireçli,akar akmaz içilmez.
Arkadaşlar derki, cezaevi çekilmez,
Kader böyle imiş,mahkum ne yapsın.

Hayat bir rüyadır gelip geçen,
Uyanırsın bir gün sabah erken.
Ben kimim neyim falan derken,
Ömür biter aşk biter sevda biter.

Aşk bir yalan hemde kocaman,

Konuşmak istiyorum konuşamıyorum,
Çünkü paylaşacak bir şey kalmadı.
Bu ayrılık bize hiçmi hiç uymadı,
Konuşacak artık hiçbir konu kalmadı.

Eskiden kavgalarımız da var dı,

Sende bırak git beni
Yıllar eskimiş bırakmış beni,
Eller bırakmış artık beni.
Elimi tutan yok artık,
Sende bıraksan çok mu artık.

Yıllar sonra gittin,
Bir sevdayıda öldürdün.
Hem beni hem kendini mahvettin,
Dileğim senden hatıralar sende kaldın.
Arada bir gönlüm yeşillensin
İşte geldik işte gidiyoruz…

Akşam erken indi sahile,
Bense Tece de sahildeyim
Kırık bir küçük masa,
Bir plastik sandal yada oturuyorum.
Arkam kara yer kara önüm deniz.

Yalnız ım ben böyle işte,
Bende şaştım artık bu işe.
Ben bir devdim cüce kaldım,
Kendimi sokak lara saldım.

Ben ki vatan gibi sevmiştim onu,