Asılsız Çıktı Şiiri - Mehmet Ünal

Yalnızlık çıktı bana sevgi yolundaki azık.
Sevgiler asılsız çıktı,şiirlerimse yazılansız yazık...
Yoldaşlardan yediğim bu ikinci bir kazık,
Yazık kardeşim bana! Yine aldandım yazık!

Azıksız mı gideyim,yolumdan mı döneyim?
Asılsız mı seveyim,sevip ben mi öleyim?
Sen ne desen haklısın,son sözümü diyeyim:
Bin kere ölsem de ben yine seni seveyim!

Biliyorum,çaresi yok...Dergahı oldum bu derdin.
Hani yanımda yaşlanır da ölene dek severdin.(?)
Hani bana 'Canımsın,seni çok seviyorum! 'derdin.
Ne oldu birtanem,niye yalnızlığı geri verdin?

Sensiz olmamsa bu aşkın bana düşen cezası,
Ben cezama razıyım; bu cezaların hası...
Çünkü cezan hükümsüz,zira mantık hatası:
Ben sensiz yokum zaten; doğanın bir yasası...