nasıl başladıysak öyle bitirdik her şeyi
yedik içtik sanki zamanı, kırıntıları toprağa karıştı
silkelenip temelli yoluma devam etmem gerek
amma velakin bazı şeyleri aşmam için çaba sarfetmeliyim
ne kadar oldu bilmiyorum, yetişemiyorum hızına günlerin
karanlığa batıyorum her geçen gün, güneşin rengini unuttum
siyahtan uzaklaşıp gökyüzüne sarılırım inşallah bir gün
her şey yoluna girene dek, çöpe atıyorum hayallerimin süsünü
kazanmak kimine göre zaferdir, kimine göre anlamsız bir şey
seni kaybettiğim günden beri neyi kazandığım umrumda değil
kalp kıran sözler yazmama sebep oluyor bazı acıların şiddeti
bıraksam da peşimden geliyor geçmişimin elleri
uyku tutmuyor, tam anlamıyla uykusuzum
son zamanlarda huzursuz ve geleceğimden umutsuzum
bir anda nasıl yerle bir oldum anlam veremiyorum
nasıl bir âh bu, bir türlü düzlüğe çıkamıyorum
bir bıçak darbesiyle bin tane delik açtın sırtıma
neyin öfkesi, neden taarruz uyguladın hayatıma?
sapladığın bıçağı, ancak sen çıkarabilirsin sırtımdan
elini vicdanına koy, hareket etme hırsınla
düşmana dönüşen bakışlarından kaçamıyorum
böyle bakmıyordu gözlerin, artık tanıyamıyorum
bağırsam gökyüzüne doğru neyi atabilirim içimden
ya da düşsem bir uçurumdan aşağı, gözlerinden düşmek kadar acı verir mi
ne çiçeği kaldı bahçemin, ne dalda bir yeşillik
sersefil geçmişten başka bir şey kalmadı, yenildim
talan edildi evim barkım, ateşe verildi
insan bazen kabullenemez,
bana bunları yapan bir zamanlar en sevdiğimdi
karanlık üstüne karanlık, zifiri karanlık kalbimin her odası
önümü göremiyorken aşktan, kokunla bulmuştum yönümü
kimseyi sevemem ama biliyorum, sevmektir aslında kalbin ilacı
bu yaraları iyileştirmek kolay değil
bana şimdilik sadece zaman lazım
Kayıt Tarihi : 31.7.2022 03:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!