Asilik Ve Asillik Şiiri - Muhacir Muhammed

Yıldırımlar ateş pahasıydı,
Kelimeler yetmiyordu susuzluklara,
Ve insan bir nefes çekti özüne...
Yani çekmeliydi aslında...
Ve bir Ebuzerr bildi kendini,
Çünkü bilirdi ki; asillik, asilikdeydi.
Mücadele mi, mücahede mi diye durdu okyanus;
Ve cevap o kadar uzun sürdü ki, pes etti.
Kardeşi bildi ucuz kahramanlıkları,
Yırtındı durdu kendi özünde,
Yenildi karanlıklara...
Meydan okumalıydı nehirler,
Sessiz durmamalıydı yağmurlar,
Ve yalnız kalmamalıydı ses veren sesler.
Bir Münadi beklenir durur,
Ahirzaman çığlığında,
Beklenir bir nida ki; 'fe eyne tezhebun? '! ! !
Kınında bir kılınç mıyız?
Yoksa bir nefer mi, bilinmeyenin önünde?
Yani yırtılmak nedir bilmez mi karanlık,
Bir sağ bırakmadı,yalnız kaldık.
Asillik bitti, asiler kaldı,
Asi olunmayacaklara...
Halbuki; ASİLİK; ASİLLİKTİ,
VE ASİLLİK AŞIKLIKLA MÜMKÜNDÜ,
AŞK İSE BİR RUHDU, RUHUN SAHİBİNE AİT! ! !