Asiliğim Ezelidir Ama, Ebediyeti Şüphel ...

Sana yeniden bir aşk yazacak gücüm yok...
yorgunluklar harmanında, vurgun bir gecede çıktın karşıma...
eksik birşeyler var
tartışacak soluğum yok...
dilersen sessiz sakin öleyim kollarında
ama beni yargılama...
itilen ve sevilmeyen olmaya alışığım ben.
koskoca bir yalnızlık biriktirdim kendime o çok kalabalık sanılan yıllarımda...
şimdi bir volkan gibi patlayıp ortasına
ışık saçarken sen dünyama
kapatıyorum gözlerimi
beni bağışla...
militan bir sevda yetiştirdim sol yanımda...
asiliğim ezelidir ama, ebediyeti şüpheli bir muamma.
ince bir urgan geçirip boynuma
prangalı bir yangınla gezmeye yeminliydim.
yemin edecek kadar da sadık değildim aslında tanrıya!
tutmayışının sebebi de budur aslında...
hani ölsen toprak kabul etmez cinsindenmişim
öyle derdi ismi lazım değil bir bilge, yada budala...
her ne haltsa...
bir hikaye yazayım ben sana...
ister dinle
ister kıvrıl bir kenara uyukla...
ama bence dinle!
yaşanmışlığı ziyanlık
harcanmışlığı ayıplık
ama hep dik başlı
sürüncemede bir hayat anlatacağım sana...
sakın gülme...
ama ağlama da!
ömrümün kısacık sanılan gizli sandığını açacağım sana...
sonra ister ilk gemiyle beni uğurla
istersen kal, ortak ol bu ziyanlığa...