Asılı Kalır Dağda Bir Kuş,

Ayine-i sevdalara,
Bir hayal dalar, hakikat gibi…
Gelip geçen de her obur yanılsama,
Geride at kalır, izi kalır, bir de kızı kalır hatırın…
Zaman inanamaz asla, zira o şimdi makam-ı hayrette,
Vilayette mühürlenir sevdanın karar-ı nihayet,
Şikayet yadırgı yanılsamadır ki boşuna…
Samani sahralarda kervan bulunur,
Amma bulunmaz ak su ve akan suvari,
Bereketli bir kuru denizdir orada serap,
Ve acı şarap, Ankona’da rahm-i zulumattan…
Bir deli attır şimdi orada zaman,
Her an olabilir her bir şey,
Asılı kalır Kaf dağında bir kuş…
Gerçekleşir nihayet o altın vuruş…
***
Bura Belh-i berzahtır,
Bir ahtır şimdi keşkeleri yarin güncelerde,
Arkadaki karanlık ve dar köprülerden,
Ve camdan bakarken gölgeler pencerelerde,
Geçmekse geçmek bir, ötelere göçmek iki…
Kim ki asılı kalmışsa kararı kararına,
Yer, bitirir tüm umudunu aşkın savurgan…
Savrulan umutsa kavak yelinde, kavrulan kalptir,
Ki o bir zavallı göçmendir,
Durur kalkar, durur kalkar yeknesak…
Kırılayazan o köprülerden, ağır ve aksak,
Bir karanlık yüklü ak kervan geçer,
Kaf dağındaki kuştan vazgeçemez hiç kimse bu masalda,
Akşam akşam o aşkın, tünediği o kuru dalda,
Asılı kalır Kaf dağındaki gümüş kuş,
Tarih durur, an durur:
Gerçekleşir nihayet o altın vuruş…
***