Asılı Gölgelerimiz Şiiri - Şemsi Dak

ASILI GÖLGELERİMİZ
Eminönü’nden Üsküdar’a süzülen bir gemi
Kar taneli özlemleri alıp alıp giderdi.
Sararmış sonbahar yaprağı olurdu içimiz.
İskelede asılı kalırdı gölgelerimiz.
Göz bebeklerimiz için ilk değildi ayrılık.
Asılı gölgelerimiz sabırla,buruk ve kırık
Akşamı düşlerdi dalgaların derinliğinde.
Aman vakit geçsin! Yeter akşam osun! O gelsin diye.
Güneş büyüyerek ufukta batmaya başlardı.
Değişik renklerle kaplanırdı güneşin ardı.
Kızıl Haliç,sarı galata,mavi Eminönü.
Balıkçı tekneleri bir sürüye dönüşürdü.
Güneş görünmez,dalgalar azgın,akıntı hızlı...
Hırçın gençliğimiz karşıdan karşıya kaçardı.
Kayıp günün gözüne parmağını sokmak için
Gölgelerimize bağırırdı: Kaybolun gidin!
Kuyuluorta,Ümraniye