Evet yine sensizliğin üstüne çöken bir akşamüstü
Evet sensiz ve sessiz
Karanlık ağlayan bir bebeğin gözyaşları gibi
Üstüme üstüme geliyor
Yine bir trajedi oynuyor sahnemde
Bu sefer sensiz,hayalinle oynuyorum
Kahve kokulu gözlerini arıyor
Sonbahar yaprakları gibi dökülen gözyaşlarım
Buğdayla yıkanmış yüzünü istiyor
Acıya müebbet yüreğim
Ve gamzelerle kıkırdayan gülücüklerini
Umutsuz ellerim
Evet susuyorum
Titreyen çığlıklarımla son kez haykırıyorum sana
Affet ne olur
Karanlığın bu asi gözlerini
Evet ne olur
Affet...
Kayıt Tarihi : 4.12.2007 20:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
affetmesini istediğim tüm anılarıma...
TÜM YORUMLAR (2)