Asildir Hemşireler Şiiri - Muammer Yalçın

Götürürsün hastanı koluna serum takar
Öyle güleçtir yüzü ne kızar ne kaş yıkar
Bırakıp gitsen bile hastaya yine bakar
Can gibi canan gibi asildir hemşireler

Omzunda gömleği başında kepi güzel
Sanki huriler gibi endamı tipi güzel
Seçemem hiç birini vallahi hepi güzel
Can gibi canan gibi asildir hemşireler

Hastaların başında durur asaletiyle
Dolaşır ellerinde tansiyon aletiyle
İlaçları dağıtır hep şifa niyetiyle
Can gibi canan gibi asildir hemşireler

Beyaz Elbisesinden genci yaşlısı tanır
Bazen bir köhne köye bir mezraya atanır
Görevini yaparken ne kibir ne utanır
Can gibi canan gibi asildir hemşireler

Muhabbet doruklarda doyulmaz oldu tadı
Atışmanın konusu can hemşireymiş adı
Sitemkâr Kayaturan Nevin’midir icadı
Can gibi canan gibi asildir hemşireler

Kimi Sivas içinden kimi başka şehirli
Kimi bekar nişanlı kimi evli mihirli
Kiminin gözü ela kimininki mühürlü
Can gibi canan gibi asildir hemşireler

Kilit vurmuş uykuya hemşire odasında
Gezerler koridorda sabahın sedasında
Onların gayeleri iyilik çabasında
Can gibi canan gibi asildir hemşireler

Girdiği komalardan uyandırır hastayı
Sanki bir can simidi ilkyardımın desteği
Yalçınım der onların çok kutsaldır mesleği
Can gibi canan gibi asildir hemşireler