Asilce Düşer Yağmur Şiiri - Aydın Gençalp

Ne yağan kar gibi sessizdir,
Ne de çöken sis gibi usul.
Seni hep savunmasızken bulur.
Bin bir harp melodisi çalar,
Yere bir bir dokunan damlalar:
'Diz çök önümde! ' der, 'Teslim ol! '
Korkak yanın bırakıverir hemencecik kendini...
Umursamaksızın diz vurursun yere
Kabullenip, yağmurun fendini...
Asilce düşer yağmur...

Bir sillede açığa vurur
Kendinden ve dünyadan gizlediğin
Her, gün ışığına aç yalanı
Susturur geçmişte kalanı,
Karşı koymazsan eğer
Suratına bin yük daha vurur!
Bir zavallı gibi yerde kıvranırken, sen
Sanma ki göz pınarların durur
İnkar eder benliğin
Bencilliğin,
Bin bir türlü yalan uydurur.
O uydurdukça vicdanın uyur
Uyur...
Kurur cesaretin, kurur
Asilce düşer yağmur...

İnadına inadına çarpar yüzüne!
Sırılsıklam olur,
Kahredersin kaderine...
Hüzün katarsın gönlündeki hüznüne.
Çığlık çığlığa sitem et istersen,
Duymayacak yağmur!
Duysa dahi, yanıtı
Gök gürlemeleri gibi sert olur!
Yağmurun öfkesi,
Gökyüzüne şimşeklerle,
Gökyüzüne yıldırımlarla yazdığı
Korkunç şiirlerle belli olur!
Asilce düşer yağmur...

Sen, ağlayıp can çekişirken,
O, bir yandan hayat verir bitkilere
Ama yoktur sende bir parça umut!
Halbuki tek farkın onlardan
Kökler yerine ayakların olması...
Zaten
Yağmurdan değil, bu yüzden,
Gözlerinin yaşla dolması...
-Hayat bu ya-
Bir de anılar gelir güzden,
Yağmurun yağdığı yetmezmiş gibi
Yaka silkersin belki artık,
Seni sürekli izleyen o bulutlardaki yüzden
Asilce düşer yağmur...

Ve ardından güneş açar.
Görmeyi özlemiş gökkuşağı,
Durmadan etrafa renkler saçar...
Dallar tomurcuk, güller, çiçekler açar!
Yüzünde sıcak bir umut...
Artık korkular,
Cesaretinden köşe bucak kaçar
Zaten onun asıl isteği de budur.
Asilce düşer…
Asilce yağmur!