Asilce Şiiri - Tuğba Gündüz

Birini sev kalpten asilce.
Dilde riyalar olmadan.
Sevdiğinin, sevgisini gözlerine yansıtacak kadar.
Kalbinde bir sevda varken,
Başka baharların peşinde koşma.
Kendi baharında yaşa ki
İlk esintilerde dallarındaki çiçekler düşmesin.
O kalbin vebalini alma üzerek.
Her esintide, o dalın çiçekleri düşmesin.
Dökmeye alıştırma, o bu döngüye alışır zamanla
Senin sayende ama farkına vardığında,
Sen kaldıramazsın, incittiğinden daha çok incinirsin.
Susar, zamanla dalında kalmayı öğrenir ama!
Sen göremezsin, ondan çoktan gitmiş olursun.
Hiçbir zaman kokusunu bilemezsin,
Birini sev asilce ve dürüştçe,
Yalanlar olmadan.
Ya da boş ver, kimseyi sevme,
Yalanlarla seveceksen…