Asılan Çocukluğum Şiiri - Coşkun Yılmaz

Sen hatırlamazsın
Vakit uzak değil
Senin bana olduğun kadar
Asılmıştı çocukluğum
Yüzünden asık olmasın

İp koptu da kurtuldu yumurcak
İşe bak çocuk ya
Koştu gitti kendini asana
Koşuş ki yer sallandı

Sarıldı tüm korkusuyla
Sarılmak ki ne sarılmak
Kırdı tüm kemiklerini
Gözleri yaşlı şikayet etti
Ufacık gamzesinin ardından döküldü kelimeleri

Gözyaşları kaçınılmaz
Ağladı çocuk tüm dünya karşısında
Onu astırana ağladı
Gamzesindeki gölün sebebine

Sel oldu aktı yaşları
Çözüldü çenesinin bağı
Uçtu balonları
Tutamadı iplerini
Ağladı da ağladı
Haykırdı ama nafile
Uçtu tüm umutları .