Aşıla Umudunu Şiiri - Heysem Yolcu

Herkes bir gün yolunu kaybeder
Herkes uzak düşer kendine
Hayallerimizi
Bir başkasının hayallerinden tutuşturmak gerek
Ellerimizi ısıtmamız gerek bir başkasının amaçlarından
Kendimizi bulmamız için
Sıcak bir yürek
Sobası tüten sıcak bir yuva gerek
Direncimiz eksildiği zaman
Umudunu bize aşılayacak bir dost gerek.

Bilmiyoruz sevmeği
Kazanmayı
Denk gelirde kazanırsak
Bilmiyoruz elimizde tutmayı.

Bilmiyoruz korumayı
Okşarken avucumuzun içiyle
Tırnaklarımızla kanatıyoruz
Ses tonumuzun bir yarısı
Şefkat ve sevgi doluyken
Diğer yarısı Öfke ve sitem dolu.

Bir gözümüz başkasının elindekilerinde
Bir gözümüz aşağılamakta elimizdekileri
Bizim suçumuz mu bilmiyorum
Sahiplenemiyoruz elimizdekileri
Bir söze bir hayat
Bir davranışa bir dost harcıyoruz
En büyük maharetimiz düşman kazanmak

Birbiriyle Düşman olanların bile
Yüz yüze gelecek cesaretleri yok
İkisi de ölecekler bu savaşta
İkisi de biliyorlar
Yürek yok ikisinde de
Samimiyet yok
Yoksa yaşanırdı bu kaçınılmaz savaş
Akardı kirli kan
Ortaya çıkardı doğru ve yanlış

Şimdi ayırmak öyle zor ki
Güzeli çirkinden
Doğruyu yanlıştan
İyiyi kötüden
Korkağı cesaretliden
Her elekten geçiyor hepsi
Karışmışlar birbirlerinin hücrelerine
Aynı ciğer temizliyor soludukları havayı
Kalp durdu mu ölüyor ikisi de

Bu yüzden öyle
Dimdik duran insanlar
Yıkılıp düşecekler üflesen bile
Bu yüzden
Her hayat yarım kalıyor