Annemden öğrendim tövbe etmesini! Bir hatamın ardından;
Sanki anında Allah çarpacak gibi, aceleyle tövbe eder idim!
Çocuk gözlerle görmeli belki de hayatı!. Allah korkusu yaşa!
Büyüyünce; kimileri mayın patlattı, kimileri mayın gibi gezdi!
Çocuk bilincimiz nerede kalmış, nerede öğrenmelere açlık?
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta