Annemden öğrendim tövbe etmesini! Bir hatamın ardından;
Sanki anında Allah çarpacak gibi, aceleyle tövbe eder idim!
Çocuk gözlerle görmeli belki de hayatı!. Allah korkusu yaşa!
Büyüyünce; kimileri mayın patlattı, kimileri mayın gibi gezdi!
Çocuk bilincimiz nerede kalmış, nerede öğrenmelere açlık?
Merak nerede, ilim nerede, aşk; ebedi huzur, umut nerede?
Ne mayından korkarım, ne de mayın gibi gezerim; insanım!
Ben de ebedi umut için korkmayan-korkutmayan bir canım!
_____________________________.{ Nazım Hikmet RAN }
Öğrenmeye dair açlık çekmeyen bireylerin halini: Allah bilir;
Belki doğa dostu poşetlerin hali gibi olacak öğrenmeyenler!
Kendilerini bilgi ışığıyla: günübirlik motive etmeyen insanlar;
Zaman içinde parçalanacak ve doğa içerisinde kaybolacak!
İnsanlar doğayı nasıl koruruz, diyerek merak ettikleri içindir;
Doğa dostu poşet üretilmiş! Peki, doğa dostu insan merakı?
Kaldırımlarda ya da bahçenizde karıncaların yoluna basma;
Karıncanın ölmesi değil, karıncanın incitilmesi ıslahı bekler!
_____________________________.{ Nazım Hikmet RAN }
Kayıt Tarihi : 21.8.2018 15:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!