Asil Vatandaş Şiiri - Dursun Yeşil

Bir düdük öttürür, randevu alır.
O gözü sürmeli asil vatandaş.
Müdür bey, kapıda nöbetçi kalır.
O, sözü sırmalı asil vatandaş.

Daha oturmadan çayı söylenir.
Memur getirilir hemen paylanır.
Enseli misafir, hoşça eğlenir.
O, kazı sarmalı asil vatandaş.

Alo deyiverir, bitirir işi.
Belli elbiseden, diş gösterişi!
Farklılık görmezse, kesecek fişi.
O, gazı kurmalı asil vatandaş.

Kılıfı uyduruk işi yaparlar.
Odaya dokuz kez koku seperler.
Tamam, dercesine gözü kıparlar.
O, yüzü armalı asil vatandaş.

Onları görünce gevşek tut teli.
Secdeye iyi git, eğiver beli.
Gerekirse gözden boşandır seli.
O, sazı germeli asil vatandaş.

Suratına baksan sirke satıyor.
Arkasında dayı, hava atıyor.
Avanta iş yapıp her gün yatıyor.
O, tazı durmalı asil vatandaş.

Sakın ha, dalıp da laf karıştırma!
Haddini biliver, at yarıştırma!
Dursunî ezerler(!) pek araştırma.
O, cazı dermeli asil vatandaş.

Dursun Yeşil –2008