Asil Kız Şiiri - Ramazan Çelepkolu

Uslandı ellerim küskün ellerine

Uzak yollarda biterdi,

Her hasret;

Oysa ben senin yoluna hasret kaldım.

Dicle gibi savurduğun saçlarına yandım

Belki de o sevimsiz dudakların belki de

Ağacın toprağı gibi beni sarmalayışın.

Hangi birini hatırlatsam

Şimdi hangi hasret benim ki kadar ağır olur.

Sayfalarıma ekliyorum seni

Ellerim bazen kilitleniyor,

Durup seni düşünmek geliyor delicesine

Anlamsız bakışların;

Bir acemi yüzüşün

Bir balık acizliğindeki bazen yüzün

Hangi yaprağa sorsam seni bu sonbaharda

Baharı bekle, der bana

Ne zaman solarsa yapraklar içim burkulur.

Sensizlik ucuz arabesk köşeleri değil içimde

Bir iklimin, bir dağın

Bir gülün

Bir yolun asaleti

Hiç sönmeyen nemrut ateşi gibi içimde

Özleme dair satırlar yüreğimin dehlizlerinde.

Sen bazen içimde aynı Uludağ gibi

Bazen o kadar serinletirsin ki

Göz bebeklerim dolar sevimliliğinde

Ama her hasret bir bedelin ödenişi değil midir?

Bu nasıl bir sevda başı var sonu yok gibi

Sevdadayken de hiç rahat durmadık ki..

Kıskandım gene el ele gezen sevgilileri

Üşüyor ellerim hani nerdesin

Baldan sözlerin

Eşi değişilmez gülüşün

Nasıl anlatsam

O hazin çöküşlerini

Boğulacak gibi oluşların

Dal kırıldı, yaprak düştü

Ne zaman seni yenebildi

Ne de boş ucube insanlar

Bin umut kırıldı

Bir umutla tutunabildin

Nasıl anlatacağım seni sayfalara
Kalemimde hangi kelime seni tarif edebilecek
Ey gözyaşıyla yıkanmış
Asi ve