Asıl Gurbet Şiiri - Fatih Degirmenci

'Madem O var, sana bakar, sana herşey var. Asıl gurbette, kimsesizlikte kalan odur ki; iman ve teslimiyetle O'na intisab etmesin veya intisabına ehemmiyet vermesin.'

Ey nefsim...

Yıllarca kendini, en uzak gurbette sandın
Ah-u figan ederek memleketini andın
Vuslatı hep orada aradın, Ah! aldandın
Sıla-i rahim şuracıkta, yanıbaşındaymış meğer
Er-Rahim’e bir el açabilseydin eğer...

İyyake na’büdü deyip kendini kandırdın, bırak!
Aklın başka yerdeydi hep, kalbinse O’na ırak
Bir adım atsaydın halbuki, gelecekti koşarak
İkame ediyorum deyip sade ayakta durdun
Güneş’e yüz dönüp de ışığa gözünü yumdun

Ancak ölenin ardından, bir cümle sarf ederek
Hatırladın. Sonunda O’na dönecekmişsin demek
Kabirdekilerden çok, biz yürüyen ölülere gerek
Şu en mühim ikaz: “Dünya sadece bir oyun,
İnna lillah ve inna ileyhi raciun! ”

(2008)