Bazen biri ile konuştuğunda kaybını göze alsan dâhi cümlelerin sonuna nokta koyulduğu zaman hayattaki hiçbir şey kadar rahatsızlık vermiyor bu son söylenilen veda sözcükleri kadar...
Kalan geriye soru içerikli cümleler olduğunca kim geriye bakıp hâlâ keşke demek ister ki?
Salınamayan göz yaşları arttıkça, içinde biriken sadece söylemek istediklerin mi can yakıyor zannediyorsun?
Ya da şöyle bir baktığında hayata, önünde görebildiğin ve tutunabileceğin bir geleceğin var mı?
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta