Asıl Bigi Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Susmak için sarılmadık gerçeklere ve kitaplara,
Ve ezilmek için yaklaşmadık asla bilenlere,
İlmin cambazı da var, haini de var, bilerek, ifriti,
En büyük Hain Şeytanı idrak etmek esas bilgi.
Hafıza kartı kadar karanlık, sonsuz mugalataları,
Tapınmak için asla değil, kuramsallaştırmak için,
Lütuf olan ayetleri sunduk rahmet için insanlığa,
Başlangıcı olmayan zamandan gelen bir kervan,
Sonu olmayan zamana doğru yol alırken durmadan,
Bu imtihan âleminde, hedefe varan varamayan,
Güneşle parlayan, gece ay ışığında nurlanan,
Ne karanlıkta, ne aydınlıkta nuru bulmayan,
Işığı ve varlığı beş duyusuyla da anlamayan,
Ve hiçbir şeyden anlamayan âlemdeki neş’eyi,
Kaybederken sarılmaktan başka nedir her şeyi.
O güzel aşk deyişleri, sözcükler dökülmeyen dudak,
Asla konuşamayacaktır, hakikate, adalete ve aşka,
Razı olamayacaktır, hayatta kendine düşen rızka,
Tepinerek ölmek için karnına sığdırmaya çalışırken,
Sığmaya çalışmak zorunda kalacaktır pamuğa,
Birkaç metre hasseden bağları çözülmüş kefen,
İster iman et halikına ister tesadüfe yükle,
Teslim olacaksın sonunda sünnetullah olan emre.