Uzatacakmış,
Elini bana.
Bir şartı varmış,
Yalnızca.
Hızır İlyas’ın.
Ayağa kalkıp,
Başımı kaldırıp,
Kendim olmam,
Gerekmiş.
Boş verecekmişim,
Beyaz buluta uçan
Sarı tozu.
Gücümün,
Farkında olacakmışım,
Gerçek seven,
Bir kulaç ötede,
Zaten ağlamalardaymış.
Bilmeliymişim,
Bencileyin.
Artık ayıklanıp, aklanıp
Asıl ben uzatmalıymışım
Ellerimi,
Minnetlerim için,
Hiçbir şey dilemeden,
Sevdiğim sahilden,
Yücelmek adına,
Hızır İlyas’a.
ÖZDENER GÜLERYÜZ
Özdener GüleryüzKayıt Tarihi : 5.5.2010 09:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hızır İlyas önce kendimiz olmayı istiyor. Sonra dileklere bakıyor.
Asıl mesele o içimizdeki 'ben' ile aslolan 'ben' in benzeş olması ...
Güzeldi sayın Özdener Güleryüz... yüreğinize sağlık ...
TÜM YORUMLAR (3)