Her ne guzellik yarattimsa gercegimde...
Onlarin cok daha guzellerini icimden yaptigimi farkettim.
Hep sesimin guzel oldugunu soylerlerdi...
Hep de bir sarki soyletiverirlerdi...
Ama ben sesimi, en cok icimden soylerken sevdim...
Burda okuyorsunuz ve sahipleniyorsunuz yazdiklarimi...
Ama bazen uyur uyumaz o aralikta...
Oyle seyler yaziyorum ki icimden...
Siz hic gormuyorsunuz onlari...
Ben bile yakalayamiyorum ama o kadar guzeller ki...
Ben severken de birini...
Cok daha guzelini icimden sevdim.
Buzdaginin su altindaki azameti gibi...
Oyle devasa duygular icerisinde sevdim.
Cok insan istemez zihni okunabilsin...
Kalbinden gecenler uluorta seyredilebilsin.
Oysa ben bunu hep cok istedim.
Keske benim suretimde olup bitenler hic gorulemeseydi...
Keske bir tek icimde bu olup bitenler gorulup duyulabilseydi...
Kayıt Tarihi : 19.9.2017 19:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Timuçin Tinni](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/09/19/asil-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!