Asıl, ben, hayat, hayatım Şiiri - Mahmud ...

Susmak kadar uzak mutluluk
Bağırınca geçen dertlerim varken
Mümkün değil ağlamak sessizce
Susarak kaçmak öyle yollarında

Yanmak kadar uzak asaletim
Şimdi belli oldu intikamlarımın hedefi
Yolun ortasından başlasam yetişir miyim?
Varılması gereken memlekete yetişir miyim?
Hangi baht’ta kaybolmuşum? Bilmem!
Kendimi arıyorken bulsam da gelemem
Bulmak yetmeyecek, bilmem gerek
O yolun ortası bana çıkarken
Ben cahilce yaşarım o çağı yeniden
Hem de kıyamet kopmayan çağda
Bilmem ben yaşamayı
Hem de yaşadığım çağda
Bakacak yeri bulamam
Sonu olan yola çıkamam

Sanmıyorum daha iyiliğin sağlığı bulacağına
Öyle ise söyleyin kıyametin tarihini bana
Dayanmak için günah olmam daha
Beklerim elçinin mesajında
Ağlarsam bilmem
Dayanmayın yanıma
Bir örtü ile kaybolabilirim
Nerden kaybolunursa?
Nerden kaybolunursa orda bulurum kendimi
Yoksa elmanın suçu muydu ağacın kaderi olmak?
O suç ziyadesiyle benim’dir!

Varsın yansın dünyanın bir ucu
Varsın, var dediğimiz her şeye bakarak
Uçlarda görünen aydınlıkta bile
O aydınlıktan bile çıkagelsem
Affetsende ben nasıl kanarım cennetine?
O aydınlığın memleketine varsam da
Kırmızıyı gurbette mi bırakırım?
Bilmem neye razıyım?
Bilmem hangi yolun sonuyum?
Yoksa sanılır mı hiç hakikatin lafı
Vardır da ben sanmaktan geçemem
Öyle boğazın yakasından yakasına,
Gurbetinden gurbetine
Ki bir tarafım anadolu iken
Ama ben ne bilirdim kahrın sinesine sığacağını vatanımın!!
O vatan ki adını okuduğum makberim

Saklanamam daha örtülerin altına
Yağamaz daha gözlerimin hatırası
Ya da benden dünyaya kalacak mirası
Kolay değil varmak, varılacak yeri görmeden?
Varan asıldan yoksunlaştı
Cezası oldu dünya
Sustu bir diyar
Benim geleceğim vakte kadar.
Benim geleceğim vakte kadar nasıl kopmaz kıyamet?
Saklanır mı şimdi nedamet?
Hasıl olsun duyguların kiri bende
Razıyım benden kopacak her şeye
Varacaksa, var olacaksa anadoluda
O yer ki cennetin kıskancı boynumda
Kuyu kadar karanlık
Krallık kadar derin, çukur, kabus
Ama o rüya değil miydi yıldızları secde ettiren?

Rüyada saklı kalsın baharlar
Ben yerimdeyim
Varılacak yerdeyim
Ve vardığım yerde;
Kopmamış kıyametin suçlusu ben değilim
Vardığım yerde o sesi duymuyorum artık
Duyduğum her beş vakitte bir lafzı aslın
Bir yudum toprak ve bir ömür su
İşte hayatımdır bu