Kafamı kaldırıp aynaya baktığımda,
Solgun,
Keskin hatlı,
Acı çektiği her halinden
Belli olan bir suratla karşılaşıyorum.
Ellerim,
İstemsizce dudaklarıma
Dokunuyor ve
Gündüzleri hiç düşürmediğim
Gülüşlerimi bulmak için
Çabalıyor.
Asıl ben,
Sadece yalnızken çıkıyor
Ortaya,
Çektiğim acı,
Yalnızken okunuyor
Yüzümden! ..
Bir tek,
Yalnızlığım kırıyor
Anlaşılmaz koruma kalkanlarımı.
Kayıt Tarihi : 22.3.2010 18:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!