Asil Atlar Şiiri - Cağlar Akarsu

Asil Atlar
....
İnsanla bir bütündür, tüm atlar,
Zarif güçlü nal seslerinde yollar,
Hızla akıp da gidiyordu,
Savaş da, zaman da, mekan da,
Her iş de, sadık bir yar gibi,
Her gün sırtında seni taşıyordu,
Atlar ve insanlar,
...
Ayrılık vakitlerinin geldiğini,
Sanarak, bir son vermek istediler,
Kör ve karanlık bir kuyu açıldı,
Dipsizce önünde bir gün,
Atın ayağı kaydı, yuvarlandı,
Biliyordu, artık o hazin sonu,
Uzun-uzun çaresizce kişnedi,
Sahipleri hiç kıyamadılar,
Üzerine döktüler, kürek -kürek toprağı,
Her kum tanesi sırtına değince,
İrkildi bir anda, yukarı doğru,
Bir –bir ayaklarında yüksek,
Toprak tepeler büyürken,
Sonun geldiği bir anda,
Önündeki kurtuluş yolu “at”la,
Bir kez daha gün yüzüne çıkıyordu.